Foto’s - Stichting Ghana Medical Support

: Ieder jaar reist een delegatie vanuit het bestuur naar Ghana om de voortgang van projecten te volgen. Bij deze bezoeken worden alle dorpen aangedaan waar GMS projecten heeft. Vaak worden op zulke momenten de lessen toch even onderbroken en verzamelen de leerkrachten en de kinderen zich op het schoolplein. In de schaduw, onder een mango-tree wordt het GMS-bestuur dan geinformeerd over de voortgang van het onderwijs. De kinderen trakteren de gasten dan op een mooi lied of een net ingestuurd een toneelstukje. De kinderen (hier van de school in Zugpeni) verdringen zich om op de foto te mogen. Op de achtergrond zien we enkele jonge mannen die als hulponderwijzer op school werkzaam zijn. De blanke “kaaskop” in het midden is Ad v.d. Bom die Jan de Rijke januari 2012 vergezelde.

: De schoolkinderen in Ghana dragen allemaal uniformpjes. Ze zijn er super trots op, want het betekent immers dat ze naar school gaan. De afgelopen jaren bestond dit uniform uit een okergele blouse, met een bruine broek of rok. Tegenwoordig zien we ook andere kleurencombinaties, afhankelijk van de school. Er zijn nog altijd veel kinderen van wie de ouders het schoolgeld én de uniformen niet kunnen betalen. De kinderen werken dan mee op het land. Tijdens de jaarlijkse bezoeken besteedt de Stichting Ghana Medical Support altijd aandacht aan deze ouders en roept hen op om hun kinderen naar school te sturen in het belang van hun toekomst. De communicatie met de kinderen verloopt in het Engels. De ouders zijn dikwijls analfabeet. Zij zijn het Engels niet machtig. Communicatie met hen verloopt via tolken, maar tegenwoordig tolken de kinderen tussen ons en hun ouders.

: We zien hier een compound (of kraal). De gebouwen zijn met elkaar verbonden met muurtjes, waardoor er een soort binnenplaats ontstaat. Je betreedt een compound via een centrale ingang. De lemen hutjes zijn bedekt met rieten daken. De hutjes hebben dikwijls zwaar te lijden van de zware regenval. Na het regenseizoen moeten de vrouwen de huisjes weer herstellen. Met de komst van golfplaten is de vooruitgang weliswaar zichtbaar maar is ook het romantische beeld van de compounds veranderd. In de huisjes leven dikwijls meerdere generaties en in verschillende familieverbanden bij elkaar. Het leven speelt zich in hoofdzaak buiten, op de binnenplaats af. Er wordt buiten gekookt op houtskool vuurtjes. Op de foto zien we een bakoventje. In de grote potten wordt gekookt, maar ze dienen ook voor de opslag van granen e.d. Opgestapeld kan er geen ongedierte bij. Kippen en geiten scharrelen op de binnenplaats rond. Ze voorzien de bewoners van eitjes en melk. En incidenteel staan ze ook op het menu. Er is geen elektriciteit, geen waterleiding, geen tv, geen radio enz. De vrouwen en meisjes halen water bij de waterpomp in het dorp of in de rivier. Ze dragen het water op hun hoofd.

: Op de foto zien we een compound, maar deze is wel aan een opknapbeurtje toe. Het riet van de daken is aan vervanging toe en ook de lemen muren zijn grotendeel weggeregend. We zien er parelhoenders en kippen rondscharrelen. De geitjes doen zich te goed aan de laatste stroompjes van een buitje regen. De beesten hebben er een prima leven, maar staan aan het eind van hun leven ook op het menu van de bewoners.

: Onderwijzers die in dit geïsoleerde gebied willen werken en wonen zijn moeilijk te vinden. Om het verblijf daar voor hen wat aantrekkelijker te maken bouwde de stichting in 2009 een rijtje onderwijzerswoningen. Verder ondersteunt GMS een aantal leerkrachten die zich verder willen bekwamen. Zo hoopt de stichting op continuiteit en kwaliteit van het onderwijs. Daarnaast volgt een aantal jongeren uit Zugpeni met hulp van de stichting vervolgonderwijs. Zij wonen meestal al campussen, ver buiten het gebied en zijn soms maandenlang van huis. Uiteindelijk zullen zij een bijdrage leveren aan een betere toekomst voor zichzelf, voor hun families en voor het hele gebied.

: Tijdens de jaarlijkse bezoeken aan het gebied, bezoekt het bestuur alle omliggende dorpen van Yikpabongo. Ondertussen bestaan ook met de scholen in de andere dorpen goede samenwerkingsrelaties. In de dorpen gaan de kinderen naar de primary school. Dit is vergelijkbaar met onze basisschool. In de omgeving is dikwijls nog wel een aanbod van verlengd basis onderwijs, Junior Highschool. Maar voor vervolgonderwijs, Senior High School (VMBO, MAVO, HAVO e.d.) zijn de kinderen toch aangewezen op scholen buiten het gebied. Op de foto zwaaien de kinderen van de school uit Tuvuu ons hartelijk uit. Bij iedere school is er een of meer bomen geplant die verkoeling brengt tijdens een “meeting” . Het gebrek aan klaslokalen wordt dikwijls praktisch opgelost. De jongsten krijgen les in de open lucht: onder de bomen worden dan houten schoolbankjes neergezet, waar de kinderen soms met 3 tegelijk in zitten. Gewoon een kwestie van makke schapen. De kinderen hebben doorgaans schooluniformen aan. Zo zien we op de foto, op de achtergrond wat opgeschoten jongens en meisjes in blauwe tenues. De allerjongsten hebben dikwijls nog hun gewone kleertjes aan. Soms mogen ook peuters een dagje met hun oudere broertje of zusje mee naar school. Het schoolplein is gemarkeerd met keien. Op het schoolplein wordt na schooltijd vaak gevoetbald en gespeeld.

: Om naar school te kunnen, moeten de ouders schoolgeld betalen. Helaas zijn er nogal wat families waar dat er niet “aan” zit. Om hoeveel kinderen het precies gaat weten wij niet echt. Over het algemeen zien wel dat meisjes later instromen dan jongens. Zo zien we soms klassen waar relatief veel oudere meisjes zitten, tussen andere, jongere kinderen. We horen nogal eens dat deze meisjes eerst thuis moeten helpen, op de boerderij, op het land e.d. Maar goed … ze gaan uiteindelijk wel en leren er lezen en schrijven. Tijdens onze verblijven proberen we ouders te motiveren om hun kinderen naar school te laten gaan. De studenten die door ons worden opgeleid dienen daarbij dikwijls als geweldig rolmodel.

: Bij gebrek aan klasruimte, krijgen de kinderen buiten les . Onder een mango-tree, dat wel ... De meeste scholen in het gebied hebben 4 of 5 klaslokalen. Voor de honderden kinderen uit een dorp betekent het dat niet iedereen in de schoollokalen terecht kan. De kleinjes krijgen daarom dikwijls buiten les, op het schoolplein, in de schaduw van een boom. In het dorp kun je de kinderen dan rijtjes horen opdreunen: A, B, C enz.

: Overvolle klasjes, maar altijd vrolijke gezichtjes. Die kleine kreukel in het midden mocht een dagje met haar grote zus mee.